Górny san - Zwierzyń - Przemyśl

Długość i opis szlaku:
158 km

Km 331,1 Po obu stronach Zwierzyń; most drogi do drugiej części wsi, położonej na półwyspie wybitnego zakola Sanu, zwanej „Tajwanem”. Przed mostem pętla autobusowa i dwie tablice informacyjne o cudownym źródełku i nabożeństwach fatimskich oraz o szlakach rowerowych „Bieszczady Extreme”. Chociaż niedaleko tego miejsca jest zejście na wodę, to jednak z powodu położonych dalej w korycie Sanu przykrych progów skalnych, możliwych do przepłynięcia tylko przy wysokiej wodzie – spływy należy rozpoczynać 1 km niżej, przy ostatnich zabudowaniach Zwierzynia (patrz oznakowanie).

Km 330,2 L. Zwierzyń, zniszczona kładka. Dojazd nad brzeg rzeki utwardzoną drogą ziemną wg strzałek kierunkowych z pętli autobusowej. Jedyne tak dogodne zejście na wodę w całej okolicy. Obok szeroka łąka, umożliwiająca biwakowanie nawet dużym grupom.

POCZĄTEK trasy spływowej środkowego i dolnego Sanu.
POCZĄTEK obowiązkowego odcinka Górskiej Odznaki Kajakowej PTTK.

Km 328,7 L. Elektrownia Wodna „Myczkowce”, most drogi dojazdowej. Na lewo strome zbocza góry Grodziec (556,0 m n.p.m.), przewiercone sztolniami spustowymi. Z korony zapory w Myczkowcach prowadzi w to miejsce ścieżka o szerokości dwóch płyt chodnikowych z poręczą metalową o długości blisko 1 km i 325 stopniach (z tego 145 pod górę). Na mapach turystycznych mylona z drogą jezdną.

Km 324,4 L. Średnia Wieś, bród, ujście potoku Mistik. 200 m niżej ujęcie wody, schodki nad brzeg rzeki.

Km 323,5 L. Bachlawa, bród i ujście małego potoku obok kapliczki. Niżej na lewym brzegu ładne miejsce biwakowe pod zalesionymi stokami góry Grodzisko, położonej w widłach Hoczewki i Sanu.

Km 322,1 L. Ujście Hoczewki, nad którą wyżej leży wieś Hoczew. Przy ujściu bystrze. Rzeka tworzy szlak kajakowy dostępny od Jabłonki, możliwy do przepłynięcia przy wysokiej wodzie od pomnika generała Świerczewskiego. Horyzont zamyka wysoki garb góry Czulnia, której rozległe zbocza cały czas opływamy, aż do Leska.

Km 318,6 P. Ujście potoku spod Leskiego Kamienia. Przy jego korycie, pomiędzy Lasem Czulnia a Górą Bankową, powyżej przybrzeżnego ujęcia wody dla Leska – zlokalizowano miejsce biwakowe z ławeczkami i ogniskiem (dojazd ziemną drogą z przedmieść Leska). Dalej na prawym brzegu zadrzewienia i roślinność bogatsze niż na mapach.

Km 317,1 P. Lesko, kemping z bramą wejściową od strony rzeki, położony tuż nad wodą. Zielony szlak pieszy prowadzi z kempingu do centrum miasta, mijając kolejno: amfiteatr, park, sklep spożywczy „Stokrotka”, księgarnię BOSZ, hotel i restaurację „Ratuszowa”, aptekę, dawną synagogę z XVII w. (obecnie galeria sztuki) oraz kirkut z macewami nawet z XVI w.

Km 316,9 P. Most drogi nr 893 do Cisnej. Za mostem na prawym brzegu poniżej stadionu zaplanowano duże inwestycje sportowo-rekreacyjne, w tym także budowę stanicy wodnej.

Km 316,4 L. Huzele. Panoramiczny punkt widokowy na zabudowę Leska przy końskim brodzie.

Km 315,2 P. Skała Wolańska. Punkt widokowy na dolinę Sanu. Ładnie odsłonięte pionowe warstwy wapiennego fliszu karpackiego. Na zakręcie w lewo koryto Sanu podchodzi pod strome zbocza krawędzi Pogórza Leskiego z Leską Gruszką (460,9 m n.p.m.) i Łysą Górą (420,0 m n.p.m.). Niżej zwiększony spadek koryta pod stromymi stokami zalesionej góry Leska Gruszka, pod które podchodzi koryto Sanu szumiąc na kamienistym przemiale.

Km 312,5 P. Wola Postołowa, bród przez rzekę do zabudowań położonych pod Łysą Górą.

Km 310,9 L. Postołów, most drogi nr 891 Sanok – Ustrzyki Dolne. Przed mostem kamieniste mielizny. Na horyzoncie długie pasmo Gór Słonnych.

Km 308,9 P. Łukawica, ujście potoku Dyrbek.

Km 307,8 P. Bar piwny ze stołami i zadaszonymi ławkami, zlokalizowany nad brzegiem rzeki w cieniu drzew, dostępny z wody.

Km 307,4 P. Monasterzec, ujście potoku. Drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Przemienienia Pańskiego z 1820r. (obecnie kościół rzymskokatolicki). Niżej w korycie napotykamy wyspę i kamieniste płycizny. Przed nami na prawym brzegu góra Sobień (451,0m n.p.m. lub 551m) z ruinami zamku Kmitów z przełomu XIV i XV w., objęta ochroną rezerwatową. Na szczątkach murów zamkowych umieszczono platformę widokową, a przy drodze zlokalizowano duży parking samochodowy. Teoretycznie z tego miejsca jest najbliżej do wierzchołka wzniesienia zamkowego, które tworzy boczny grzbiet Gór Słonnych. Niestety, wyjście z wody nie jest łatwe. Niemniej cała okolica jest niezwykle malownicza.

Km 305,3 P. Załuż, duża kolonia domków letniskowych nad brzegiem Sanu. Niżej, w korycie, napotykamy długą na ponad 1 km, wąską i zarośniętą wysokimi drzewami stałą wyspę, podzieloną od góry i z dołu na mniejsze wysepki. Można płynąć obydwoma odnogami podzielonego koryta rzecznego, manewrując między wysepkami, ale przy niższych stanach wody bezpieczniej będzie płynąć prawą, szerszą odnogą. W tym miejscu napotykamy bardzo atrakcyjny widokowo górski krajobraz wodny. Do ujścia Sanu już nigdzie nie spotkamy tak dużej wyspy.

Km 302,6 L. Zagórz, most kolejowy linii Sanok – Ustrzyki Dolne. Stąd najbliżej do zwiedzenia ruin klasztoru, położonych w zakolu rzeki Osławy na południowych przedmieściach Zagórza w odległości 4 km od Sanu.

Km 301,8 L. Zagórz-Zasław, osiedle Za Torami. Sztuczny próg wodny Stacji Uzdatniania Wody. Przepływamy ostrożnie bezpieczną przepławką, umieszczoną przy lewym brzegu. Zastawka w jazie nie jest regulowana (posiada zawsze taką samą wysokość) i jest bezpiecznie oddalona od głowy płynącego kajakarza przy średniej wodzie. W przypadku występowania zbyt wysokiej wody (przypominam, że każdorazowo wymagana jest indywidualna ocena warunków) kajaki dogodnie przenosimy prawym brzegiem na odległość 20 m. Przy przeciętnym, a nawet nieco podwyższonym stanie wody, odwój na przepławce i na progu jest bezpieczny dla potencjalnych wywrotkowiczów.

Km 300,6 L. Ujście Osławy szerokie, z progami w korycie (szlak kajakowy od Woli Michowej z ośrodka wypoczynkowego „Latarnia Wagabundy”).

Km 298,2 L. Ujście potoku Brodek z Zahutynia. Linia kolejowa Zagórz – Sanok podchodzi nad brzeg Sanu. Niżej w korycie rzeki na zakręcie w lewo przy zabudowaniach „Stomilu” występują bystrza na ławicach kamiennych.

Km 296,2 Sanok-Stomil, most drogi zakładowej. Przed nim ujście Stróżowskiego Potoku.

Km 295,5 Sanok, most ul. Przemyskiej i drogi nr 28 Nowy Sącz – Przemyśl. Niżej ujście Olchowskiego Potoku.

Km 295,0 L. Sanok, tereny Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji.

Km 294,4 P. OW „Sosenki” (domki kempingowe); betonowe płyty przy brzegu dawnego wyjścia z wody, teraz zarośniętego. L. Ujście Płowieckiego Potoku (ul. Królowej Bony). Nad nim na wysokiej skale mieści się budynek główny dawnego Zamku Sanockiego, obecnie Muzeum Historyczne.

Km 293,3 P. Sanok, parking i wejście do Parku Etnograficznego Muzeum Budownictwa Ludowego.

Km 293,1 P. Sanok-Biała Góra, most (saperski) na ul. Białogórskiej, którym prowadzi czerwony szlak pieszy Sanok–Przemyśl. Bar i parking dla samochodów. Przystań początkowa „Spływu łodziami doliną Sanu”. Węzeł szlaków turystycznych pieszych i rowerowych: czerwonego Sanok–Przemyśl, czarno-żółtego „Szlaku Szwejka”, niebiesko-białego „Szlaku Ikon” i innych. Obok domki kempingowe na Białej Górze, którymi zarządzają niezwykle uprzejmi gospodarze.

KONIEC obowiązkowego odcinka Górskiej Odznaki Kajakowej PTTK.
Ważne miejsce dla kajakarzy ze względu na zakwaterowanie oraz obserwacje poziomu wody. Jeżeli skałki w korycie Sanu pod Białą Górą wystają z wody, oznacza to stan utrudniający przepływanie kamienistych przemiałów, takich jak ten pierwszy, dobrze widoczny z mostu. Jeżeli woda pokrywa skaliste główki, płyniemy bez obaw. Po sforsowaniu kamienistej mielizny płyniemy na wprost góry Kopacz (533,0m n.p.m.) z dwoma dawnymi grodziskami poniżej; w korycie wysepka.

Km 290,3 L. Ujście Sanoczka; w głębi wieś Trepcza ze schroniskiem młodzieżowym. Początek odcinka przełomowego przez Góry Słonne, malownicze widoki. Na górze Fajka (Horodyszcze) grodzisko i wykopaliska archeologiczne. W korycie kamienne mielizny. Na prawym brzegu odsłonięcie fliszu karpackiego.

Km 288,2 Międzybrodzie, przewóz łodzią przez rzekę. Na prawo 1 km drogą do murowanej cerkwi greckokatolickiej z 1900 r. (obecnie kościół rzymskokatolicki). Niżej na lewym brzegu wyjście z wody przy dawnym brodzie.

Km 285,3 P. Liszna, ujście potoku. Wcześniej łączka biwakowa. Za potokiem droga dochodzi nad brzeg rzeki. Góra Głęboka (505,6 m n.p.m.) zamyka horyzont spływu.

Km 284,2 L. Dębna; ujście Potoku Dębnego.

Km 282,7 L. Mrzygłód-Podlas, dzikie miejsca biwakowe; dogodne wyjście z wody.

Km 281,3 P. Tyrawa Solna, most (saperski) do Mrzygłodu; za nim ujście Tyrawki (Tyrawy). Kempingowy ośrodek wypoczynkowy „Nad Sanem”, malowniczo wkomponowany w zalesione podnóże góry Pierdziesz. W głębi wsi drewniana cerkiew pw. św. Jana Chrzciciela z 1837 r. o bardzo ciekawym wystroju wnętrza, niegdyś greckokatolicka, obecnie kościół rzymskokatolicki. Niżej po prawej góra Kapor (462,9 m n.p.m.). L. Mrzygłód, dawne miasto o zachowanym prawie w całości zespole drewnianej zabudowy rynku. Przed i za mostem na lewym brzegu liczne dzikie miejsca biwakowe. Najlepsze miejsca do opuszczenia wody znajdują się przy starym zjeździe do promu (przed mostem) lub na wysokości kościoła za mostem, gdzie zachodzi również możliwość dojazdu nad wodę. Przystań końcowa najdłuższego etapu „Spływu łodziami doliną Sanu”, zadaszone miejsce na ognisko.

Km 277,5 P. Dobra Szlachecka, most (saperski) na drodze do Mrzygłodu, za nim resztki starej kładki wiszącej dla pieszych; po prawej góra Magura (506,0 m n.p.m.). Obok mostu na lewym brzegu kopalnia żwiru. Na prawym brzegu bar piwny. W głębi wsi 1 km od brzegu rzeki dwie drewniane cerkwie, warte odwiedzenia. Na zakręcie rzeki w korycie bystrza. L. Hłomcza. We wsi drewniana cerkiew greckokatolicka.

Km 276,6 L. Łodzina, kopalnia żwiru i wysoka, zalesiona skarpa. We wsi drewniana cerkiew greckokatolicka.

Km 275,6 P. Dobrzanka; ujście Białego Potoku pod Dobrą Górą (400 m n.p.m.). Brzegi umocnione kamienną opaską.

Km 274,5 P. Ulucz-Krajniki, ujście mocno wciętego w podłoże małego potoku, przed nim wyjście z wody na zakręcie rzeki w celu zwiedzenia jednej z najstarszych i dobrze zachowanej drewnianej cerkwi (klucz u pani Doroty Demkowicz obok w domu). Na gminnej łące możliwy biwak. Do wody prowadzą schodki, wykopane w ziemi. Naprzeciw kopalnia kruszywa. Niżej w korycie zadrzewiona wyspa.

Km 271,4 L. Witryłów, I wysoka kładka dla pieszych na drodze do Ulucza ze znakami „Szlaku Ikon”. Warto wyjść na prawy brzeg (droga przy potoczku), aby obejrzeć kładkę – „most nepalski”. Niżej na lewym brzegu ujście Witryłówki. W tej okolicy ma powstać stanica wodna.

Km 268,7 Próg skalny „Ptasi Uskok”. Położony na zakręcie w prawo koryta rzeki w miejscu, gdzie San i droga do Dynowa zbliżają się do siebie w lesie. Największy na trasie spływu naturalny próg wodny z kamienną szachownicą – tym dłuższą, im niższy jest stan lustra wody – przez miejscową ludność zwany „Ptasim Uskokiem” ze względu na przesiadujące na kamieniach ptaki. Należy uważnie spływać przy prawym brzegu. Poniżej progu na lewym brzegu pod wierzbą znajdujemy kameralne miejsce biwakowe z dojazdem od szosy.

Km 266,2 L. Temeszów; ujście potoku. Na prawym brzegu góra Dąbrowa (360 m n.p.m.). W szeroko rozlanym korycie mielizny. Popularne miejsce biwakowe spływów kajakowych znajduje się na łące poniżej byłej kaplicy dworskiej (obecnie kościół filialny). Kolejna kopalnia kruszywa.

Km 264,7 L. Krzemienna, przewóz promowy na drodze do Ulucza. Prom czynny od godz. 6. do 22. Nieco dalej dobrze zaopatrzony bar restauracyjny „Viking”, pole namiotowe z ciepłą wodą i prysznicami, basen z pstrągami, dyskoteki. Przez Krzemienną do Ulucza drogą wysadzoną dębami biegnie szlak rowerowy.

Km 264,0 L. Obarzym, ujście Starej Rzeki; na lewym brzegu góra Hom (382,2 m n.p.m.). Na obu brzegach Sanu kopalnia kruszywa, połączona taśmociągiem, przechodzącym przez rzekę. We wsi cerkiew greckokatolicka pw. Wniebowstąpienia Pańskiego z 1828 r. (obecnie kościół rzymskokatolicki).

Km 261,0 L. Niewistka; ujście potoku Niewistka (Rozpucie). Ładne miejsce biwakowe. Z przodu Las Warski z górą Nawarzyce. Za zakrętem pojawia się widok na wieś Siedliska z górami Wierzchowina i Dębowa (447,0 m n.p.m.).

Km 260,0 P. Wołódź. Neogotycka kaplica grobowa Trzcińskich z końca XIX w., obecnie filialny kościół rzymskokatolicki. Koryto Sanu podchodzi pod strome zbocza górskie, porośnięte Lasem Warskim z górą Boża Męka na końcu pasma.

Km 257,3 L. Wara, druga wysoka kładka wisząca na drodze z Wary do Gdyczyna, pod nią kamieniste bystrze. We wsi zachowała się drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z 1888 r. (obecnie kościół rzymskokatolicki). Na murowanej dzwonnicy wisi dzwon z 1676 r.

Km 256,3 P. Gdyczyna, ujście Jaworka (wąskie). Na zakręcie ponownie pojawia się widok na wieś Siedliska.

Km 253,6 L. Nozdrzec, początek wsi; prom na drodze do Siedlisk i Dąbrówki Starzeńskiej (czynny w dni powszednie pomiędzy godz. 6–22, w dni świąteczne 9–17). Na prawym brzegu duża kopalnia kruszywa. We wsi Siedliska znajduje się cerkiew grecko-katolicka z 1860 r. pw. św. Michała (obecnie kościół rzymskokatolicki).

Km 252,6 L. Ujście Baryczki. Za nim nabrzeże betonowe ze zjazdem typu slip. Na wysokiej skarpie pałac Starzeńskich z 1843 r. Obecnie mieści się w nim ośrodek wypoczynkowy Krośnieńskich Hut Szkła. Obok sklepy i bar piwny.

Km 250,1 P. Dąbrówka Starzeńska; ujście potoku Kruszelnica, przed nim wyjście na brzeg. Ruiny potężnego niegdyś zamku, wybudowanego w XVI w. przez Stanisława Stadnickiego, otoczone dużym parkiem ze starymi drzewami. Początek granicy Parku Krajobrazowego Pogórza Dynowskiego.

Km 247,9 L. Dynów, most drogowy. Przed mostem na prawym brzegu Posterunek Hydrologiczny, schodki, umocnione miejsce dla łódki. W okresie letnim od maja do października w soboty, niedziele i święta między Dynowem a Przeworskiem kursuje kolejka wąskotorowa, jedna z większych regionalnych atrakcji. Zielony szlak pieszy o długości 52 km biegnie do Przemyśla. P. Dynów–Bartkówka, most lokalnej drogi. Na zboczu miejsce z rozległym widokiem na dolinę Sanu. Niżej w korycie wyspa.

Km 247,4 L. Dynów, urządzone miejsce biwakowe (zadaszone drewniane stoły i ławki). Planowana budowa stanicy wodnej. Dalej pod laskiem ładna łąka biwakowa. P. Dynów–Bartkówka, możliwość biwaku; wyjście z rzeki 50 m za ujściem potoczka pod wierzbą. Dojazd utwardzoną drogą od szosy. Kościół i nowy budynek Ochotniczej Straży Pożarnej. Niedaleko sklep i bar.

Km 245,5 L. Ujście Dynówki. Na prawym brzegu osada Skała, położona pod górą Winnice. San okrążając podnóża góry zmienia zdecydowanie kierunek z północnego na wschodni.

Km 245,0 L. Ujście Ulenki z Hartą.

Km 242,1 L. Bachórz, miejsce biwakowe „Pod Bocianem”. Dojazd nad brzeg drogą prywatną lub gminną. Planowana budowa stanicy wodnej. Niżej ujście potoku Szklarka. Na wzniesieniu znaleziono cmentarzysko kultury łużyckiej.

Km 240,8 L. Chodorówka, prywatne miejsce biwakowe z dojazdem utwardzoną drogą z końca wsi Bachórz (skrzyżowanie z drogą do Chodorówki). Na terenie wsi znajduje się widoczne z daleka wzgórze zwane Parasol (285,5 m n.p.m.) z wierzchołkiem otoczonym wałem. Na wzniesieniu pozostałości parku, założonego w XIX w. przez Skrzyńskich. Szpalery ozdobnych krzewów, rozchodzące się na boki promieniście od wału, istotnie z daleka imitują kształt parasola.

Km 237,1 L. Ujście potoku Bachórzec. Przed nim wygodne miejsce biwakowe z drogą dojazdową od wsi.

Km 236,6 L. Bachórzec-Pasieki, prom na drodze do Dylągowej, czynny w dni robocze w godz. 7–15. We wsi Bachórzec znajduje się zabytkowy kościół drewniany pw. św. Katarzyny z 1763 r.

Km 234,3 P. Sielnica; ujście Dylągówki. Przed nim na lewym brzegu w Zasaniu (koniec drogi z Dubiecka z pętlą PKS), znajdujemy pierwsze z licznych w okolicy, łatwo dostępne z wody pole biwakowe (przy przewozie łódką przez rzekę), zadrzewione i zacienione. Początek kolejnego odcinka przełomowego. W rzece mielizny.

Km 232,1 L. Słonne, wisząca wysoka kładka przez rzekę; za nią rozległe pole namiotowe, znane w całej okolicy (bardzo nasłonecznione). Z położonej na prawym brzegu góry Łubienka roztacza się rozległy widok na okolicę. San kolejny raz przebija swym korytem pasmo górskie. Całoroczne ośrodki wypoczynkowe. P. Łączki, ośrodek wypoczynkowy „Zielona Polana”. W ciągu godziny możemy dojść ziemną drogą (około 4 km) do Piątkowej, gdzie znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. św. Dymitra z 1732r., jedna z najpiękniejszych w południowej Polsce o klasycznych trzech kopułach, nieużytkowana, wyremontowana.

Km 231,3 P. Ujście potoku naprzeciwko dużego pola biwakowego. Na terenie wsi Zasanie i Słonne koryto Sanu obniża się o blisko 2m, co potwierdza pokonywanie odcinka przełomowego.

Km 230,3 L. Słonne, pole biwakowe pod lasem Glinnik.

Km 227,5 L. Wybrzeże, prom (kursuje w dni powszednie pomiędzy godz. 7–12 i 14–17) oraz wysoka wisząca kładka dla pieszych. Na lewym brzegu góra Łysa (284,0m n.p.m.); na prawym na górze (288,0m n.p.m.) pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska. Rozległe miejsce biwakowe na prawym brzegu obok boiska gminnego, zjazd nad wodę. Planowana budowa stanicy wodnej.

Km 226,3 L. Ujście Drohobyczki, nad którą leży Dubiecko (miejscowość niewidoczna z wody). Brzegi Sanu bardzo dzikie, w korycie kamieniste płycizny.

Km 224,6 L. Ujście Kamienki, za nią kopalnia kruszywa. Na prawym brzegu zalesione, strome zbocza Góry Iskańskiej. Na zakręcie, na lewym brzegu miejsce biwakowe. Płyniemy na wprost góry Słoniec (312,0m n.p.m.), na jej zboczach miejsce widokowe.

Km 222,8 L. Ujście Świnki. Pierwszy dłuższy odcinek Sanu bez zakrętów. W korycie płycizny.

Km 221,7 P. Iskań, most drogi Bircza - Dubiecko. Za nim miejsce biwakowe.

Km 219,8 P. Ujście potoku Jawornik. San zbliża się do lasu Monasterzec o dorodnym starodrzewiu, porastającym strome zbocza górskie; u podnóża przy drodze ładne miejsce biwakowe. Przed nami na wprost rozległe zbocza Góry Prymiatyna (376,4 m n.p.m.), które rzeka powoli i na znacznym odcinku okrąża.

Km 217,8 P. Ujście Stupnicy. Przy nim łąka biwakowa. Początek wsi Bachów. Dalej wyjście z wody i sklep.

Km 215,9 P. Bachów, wysoka kładka wisząca, wykorzystywana jako lokalny most (przejeżdżają przez nią traktory). Niżej na lewym brzegu dogodnie położone pod lasem miejsce biwakowe z plażą.

Km 213,3 L. Babice, dawne miasteczko, prom do Zadworza. Hotel, restauracja, bar i sklepy (500 m asfaltową drogą). Widok na kolejny przełom rzeki. Plany budowy stanicy wodnej.

Km 211,0 L. Ruszelczyce, bród przez rzekę; miejsce biwakowe. We wsi zachował się typowy budynek niemieckiej straży granicznej z okresu II wojny światowej, flankowany dwiema kamiennymi kaponierami ze strzelnicami.

Km 209,4 L. Ruszelczyce, przewóz łodzią do przysiółka Na Szwedach, położonego na skraju Lasu Bachowskiego.

Km 206,3 L. Krzywcza. Dawne miasteczko z murowanym kościołem parafialnym i cerkwią; obecnie siedziba urzędu gminy. P. Chyrzyna, prom przez rzekę, czynny w dni robocze. Przed nim na prawym brzegu pole biwakowe z kominkiem i zadaszeniem, położone pod stokami Góry Prymiatyna. Z daleka widoczny przekaźnik TV, obok krzyż. Koryto rzeki zdecydowanie poszerzone podąża przez łąki i pola.

Km 204,7 L. Ujście potoku Kamionka. Odlesione zbocza zbiegają do rzeki. Na horyzoncie odległego wzniesienia wyłaniają się domy Reczpola. Zbliżamy się do lesistego przełomu.

Km 201,3 P. Chołowice, ujście Kopii (Chołowickiej Rzeki). Na zakręcie ośrodek wypoczynkowy, dalej ładne miejsce kąpielowe z plażą; niżej w korycie dwie wyspy, płyniemy środkiem. Zbocza gęsto pokryte lasem.

Km 198,9 L. Krasice, betonowe nabrzeże ukrytego wśród lasów kempingowego ośrodka wypoczynkowego. Lądowanie bardzo dogodne. Po wypłynięciu widzimy przed nami Górę Popielewą.

Km 195,8 L. Krasice, most (wiszący) lokalnej drogi. Stąd pochodziła rodzina Krasickich. P. Olszany. Domki kempingowe (z rzeki niedostępne).

Km 195,5 P. Ujście Cisowej (Olszanki), szerokie, rozmyte.

Km 191,1 P. Krasiczyn, most wiszący lokalnej drogi do Korytników. Zespół zamkowo-parkowy Krasickich z 1592 r., obecnie hotel oraz znane i popularne miejsce odwiedzin weekendowych. Przed mostem tereny biwakowe gminnej stanicy wodnej. Za mostem u podnóży góry Wierzchowina (292,7 m n.p.m.) z przekaźnikiem TV, kemping z dostępem do wody.

Km 187,7 L. Ujście Hołubli, potoku płynącego w głębokiej dolinie, objętej ochroną rezerwatową. Wzniesienia Hołubli i sąsiedniej Góry Karczmarowej osiągają 370–400 m n.p.m. Koryto Sanu mocno wcięte w podłoże, brzegi wysokie, niedostępne.

Km 186,4 L. Wapowce; ujście potoku. Niżej zawiesie rury gazowej o podporach w kształcie wielkich ołówków.

Km 183,8 L. Łętownia; ujście Łętowianki. Niżej na lewym brzegu wieś Kuńkowce. Nad brzegami sporo wysokich drzew.

Km 180,2 P. Tarnawce; ujście potoku za wysoką skarpą brzegową. Dwór z XIX w.

Km 178,7 P. Dybawka Dolna, brzeg wysoki, zadrzewiony, biegnie nim droga z Przemyśla do Sanoka, tu blisko rzeki. Dwa sowieckie schrony bojowe z lat 1940–1941.

Km 177,1 P. Prałkowce, ujście potoku z Prałkowców. We wsi w kościele w dawnej cerkwi cudowny obraz Matki Boskiej Zbaraskiej.

Km 176,5 L. Ostrów, przedmieścia Przemyśla. Sztuczny próg wodny, broniony stalową palisadą na betonowej podmurówce. Kajaki przenosimy lewym brzegiem na odległość 400 m. Wyjście i powrót do wody urządzony dość wygodnie w postaci betonowych schodków. P. Przemyśl, Zakład Uzdatniania Wody.

Km 175,1 L. Przemyśl, osiedle Kmiecie z plażą i kąpieliskiem, dozorowanym przez służby WOPR. W korycie Sanu przy lewym brzegu znajduje się drewniany próg, który wychodzi z wody przy niższych stanach. Z obu względów (kąpielisko i próg) należy przepływać przy prawym brzegu.

Km 174,1 P. Przemyśl Podzamcze, hotel „Gromada”. Obok kemping „Zamek”, do którego brak dostępu z wody.

Km 173,6 P. Przemyśl Stare Miasto, most im. Orląt Przemyskich (droga Rzeszów - Medyka).

Km 173,3 Przemyśl, most kolejowy linii z Jarosławia do Medyki. Pod mostem bystrze, płynąć środkiem; pod stanicą woda spokojna. Za nim na lewym brzegu stanica wodna ZHP, TKKF i PZW. Beton slipu przy wyjściu z wody zerwany.